اخترشناسان تاکنون سیاره‌های زیادی را رصد کرده‌اند که در مدار دو یا چند ستاره در حرکت بوده‌اند، سیاره‌هایی که زیبایی طلوع خورشید در آنها چند برابر می‌شود.

براساس گزارش اسپیس، با کشف چنین سیاره‌های چند خورشیدی گروهی از دانشمندان به این فکر افتادند که اگر زمین دو خورشید داشت چه رخ می‌داد. حتی یک دانشمند این فرضیه را مطرح کرده‌است که زمین در سامانه خورشیدی با دو ستاره حضور دارد که ستاره بزرگتر را در طول روز می‌توان دید و ستاره کوچکتر که ستاره‌ای کوتوله بوده و نمسیس نام دارد قابل مشاهده نیست، فرضیه‌ای که مورد قبول دانشمندان قرار نگرفته‌است.

صرف‌نظر از این فرضیه و دو خورشیدی بودن زمین،‌ سیاره‌ کپلر 16b اولین سیاره دو خورشیدی بود که انسان توانست آن را رصد کند. اخترشناسان می‌گویند سطح این سیاره به دلیل کم‌نور بودن ستاره‌هایش بسیار سرد است. درصورتی که زمین شرایطی مشابه با کپلر 16b را داشت و به جای یک خورشید سوزان دو خورشید سرد را در همسایگی‌اش داشت، از کپلر نیز سرد‌تر می‌شد و دمای آن به منفی 73 درجه سلسیوس می‌رسید.

در چنین شرایطی تمامی آب سطح سیاره منجمد می‌شد و هیچ حیاتی مجال تولد پیدا نمی‌کرد زیرا فاصله زمین نسبت به ستاره‌اش بسیار دورتر از فاصله کپلر 16b نسبت به ستاره‌هایش است.

دیگر دانشمندان معتقدند در زمینی با دو خورشید، روز و شب مفهومی کاملا متفاوت پیدا می‌کرد زیرا زمانی که هر دو خورشید در آسمان بودند، روز بسیار درخشان‌تر می‌شد و شب نیز به دلیل احتمال طلوع خورشید‌ها در زمان‌های متفاوت،‌دچار تغییرات زیادی می‌شد. 

همچنین تعداد خورشید‌گرفتگی‌های زمین درصورتی که این سیاره دو خورشید داشت،‌افزایش قابل توجهی پیدا می‌کرد زیرا تقریبا هر هفته یکبار یکی از خورشید‌ها در برابر دیگری قرار می‌گرفت و کسوف رخ می‌داد.